بهترین داروی آرتریت روماتوئید برای کاهش درد و درمان

یکی از بیماری ‌های التهابی مزمن که به مفاصل و بافت ‌های اطراف آسیب می ‌زند، آرتریت روماتوئید است. برای درمان این بیماری نیاز به مصرف داروی مناسب با توجه به تشخیص داروساز یا پزشک است. از جمله داروی آرتریت روماتوئید می توان به ضدالتهاب های غیر استروئیدی، کرتیکواستروئیدها، DMARD ها، و DMARDهای بیولوژیکی اشاره کرد. این داروها با هدف بهبود علائم، کاهش التهابات و جلوگیری از تخریب مفاصل، به مدیریت آرتریت روماتوئید و افزایش کیفیت زندگی بیماران کمک می‌ کنند. اما از بین این همه دارو کدام یک برای من مناسب است؟ پاسخ این سوال را تنها فردی متخصص می تواند جواب دهد. پس برای درمان آرتریت روماتوئید، می توانید با رزرو نوبت به صورت رایگان مشاوره دارویی دریافت کنید. برای رزرو بهترین زمان نوبت وارد صفحه زیر شوید:
رزرو مشاوره رایگان

اما در ادامه این مقاله از سری مقالات دکتر کاغذی قصد داریم تا داروهای آرتریت روماتوئید را برای کاهش درد و درمان به شما معرفی کرده و هر کدام را به صورت مختصر بررسی کنیم. اما فراموش نکنید مصرف این داروها باید تحت نظر داروساز یا پزشک باشد.

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی

داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی دسته ‌ای از داروی آرتریت روماتوئید است که عمدتاً در مدیریت درد و التهاب مورد استفاده قرار می‌ گیرند. این داروها با کاهش تولید یک انتزال آنزیم به نام سیکلواکسیژناز (COX)، عملکرد آنزیم‌ های COX-1 و COX-2 را مهار می‌ کنند. این آنزیم ‌ها نقش کلیدی در تولید پروستاگلاندین ها دارند که مسئول ایجاد التهاب و درد در بدن هستند. با مهار COX، داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی باعث کاهش ترشح پروستاگلاندین ‌ها و در نتیجه، کاهش التهاب، درد و تب می ‌شوند. این دسته از داروها بسیار گسترده بوده و در ترکیبات مختلفی در دسترس هستند که هر کدام ویژگی‌ ها و مکانیسم‌ های عمل متفاوتی دارند. در زیر معروفترین و تاثیرگزارترین داروهای ضد دالتهاب غیر استروئیدی را بررسی خواهیم کرد:

1. ایبوپروفن

قرص ایبوپروفن یکی از داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی است که به عنوان یک داروی آرتریت روماتوئید شناخته می شود. این دارو از طریق مهار آنزیم‌ های COX-1 و COX-2، کاهش تولید پروستاگلاندین‌ ها را فراهم می ‌کند. ایبوپروفن به صورت دائمی یا دوره‌ ای مصرف می‌ شود و در مدیریت علائم آرتریت روماتوئید با اثرات مثبت بر درد، تورم و عملکرد مفاصل مورد استفاده قرار می ‌گیرد.

2. ناپروکسن

قرص ناپروکسن یکی دیگر از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی و یک داروی آرتریت روماتوئید است. این دارو با اثرات طولانی‌مدت باعث مهار آنزیم‌ های COX-1 و COX-2می شود و در نتیجه تولید پروستاگلاندین ‌ها را  کاهش می دهد. این دارو با تأثیر طولانی‌ مدت خود، به کاهش التهاب، درد و تورم مفاصل کمک می کند. مصرف این دارو معمولاً یک یا دو بار در روز برای درمان آرتریت روماتوئید توسط داروساز توصیه می شود. ناپروکسن به عنوان یک گزینه مناسب برای کنترل علائم بلندمدت برخی بیماری ها استفاده می ‌شود؛ با این حال نیاز به نظارت داروساز جهت مدیریت عوارض جانبی و تداخلات دارویی دارد.

3. دیکلوفناک

دیکلوفناک از داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که به عنوان یک داروی آرتریت روماتوئید در دسترس است. این دارو مانند داروهای دیگر این دسته از طریق مهار آنزیم‌ های COX-1 و COX-2 که در تولید پروستاگلاندین‌ ها نقش دارند، به کاهش التهاب، درد و تورم مفاصل می ‌پردازد.

4. سلکوکسیب

قرص سلکوکسیب یکی از انواع داروی آرتریت روماتوئید در دسته داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی است که به عنوان یک مهارکننده انتخابی COX-2 عمل می‌ کند. با مهار این آنزیم بدون تأثیر روی COX-1 که در تولید مخاط معده نقش دارد، سلکوکسیب به کاهش درد و التهاب‌ های مفصلی مرتبط با آرتریت روماتوئید می ‌پردازد. این دارو باعث کاهش عوارض جانبی معده نسبت به دیگر داروهای ضدالتهاب معمولی است که آن را به یک گزینه‌ی مناسب برای بیمارانی با مشکلات معده تبدیل کرده است.

کرتیکواستروئید؛ دسته ای از داروی آرتریت روماتوئید

کورتیکواستروئیدها یک گروه از داروهای مؤثر در کنترل التهابات و آرتریت روماتوئید هستند. این داروها اثراتی ضد التهابی، ضدآلرژیک و ایمنی ‌تنظیمی دارند. کرتیکواستروئیدها به صورت کپسول، قرص یا حتی تزریقات موضعی در دسترس هستند. کرتیکواستروئیدها به داخل سلول ‌ها نفوذ کرده و درون سلول ‌ها به عنوان یک عامل تنظیمی در فرآیندهای التهابی مداخله می‌ کنند. این داروها اثر مهاری بر تولید گلوکوکورتیکوئیدها دارند که در نهایت تأثیراتی ضد التهابی و ضدآلرژیک ایجاد می کنند.

از این رو کرتیکواستروئیدها به عنوان یکی از داروی آرتریت روماتوئید مورد استفاده قرار می‌ گیرند. این داروها می ‌توانند به سرعت علائم بیماری را کاهش دهند و موجب تسکین درد و تورم مفاصل شوند. با اثرات ضد التهابی قوی، کرتیکواستروئیدها به عنوان داروهایی اثربخش در مواجهه با آرتریت روماتوئید از مزایای مهم برخوردارند. برای آشنایی بیشتر با این نوع داروها بیاید انواع آنها را بررسی کنیم:

1. پردنیزولون (Prednisolone): پردنیزولون یکی از شناخته ‌شده ‌ترین کرتیکواستروئیدها که به عنوان قرص یا تزریق توسط داروساز تجویز می‌ شود.
2. متیل ‌پردنیزولون (Methylprednisolone): معمولاً به صورت تزریق مصرف می‌ شود و اثرات مشابهی با پردنیزولون دارد.
3. دکسامتازون (Dexamethasone): از جمله کرتیکواستروئیدهای قوی با اثرات ضد التهابی ممتاز است که توسط پزشک یا داروساز تجویز می شود.

استفاده طولانی ‌مدت و بدون توجه به توصیه های داروساز با پزشک، کرتیکواستروئیدها می‌ توانند به عوارض جانبی منفی منجر شود. از جمله این عوارض جانبی شامل ضعف عضلات، افزایش وزن، افت سلامت استخوان‌ ها و افت ایمنی بدن است. بنابراین استفاده از این داروها باید تحت نظر داروساز و با محدودیت ‌های زمانی صورت گیرد.

داروهای ضد روماتیسمی (DMARD)

دسته ای دیگر از داروی آرتریت روماتوئید داروهای ضد روماتیسمی (DMARD) است.  ضد روماتیسمی گروه گسترده ‌ای از داروها هستند که به دسته ‌های مختلفی  از جمله سنتی، هدفمند و بیولوژیکی تقسیم می ‌شوند. در ادامه به بررسی این سه گروه می پردازیم و هر کدام را بررسی میکنیم تا با معروف ترین آنها آشنا شوید:

1. DMARD های سنتی

داروهای معروف به DMARD های سنتی یا ترکیبی، گروهی از داروی آرتریت روماتوئید هستند. این داروها به عنوان یکی از گام ‌های اولیه در درمان آرتریت روماتوئید شناخته می ‌شوند و در مدیریت علائم بیماری و کاهش آسیب به مفاصل نقش دارند. انواع داروهای ضد روماتیسمی از نوع سنتی شامل موارد زیر است:

1. متوترکسات: متوترکسات به عنوان یکی از موثرترین و بهترین داروی آرتریت روماتوئید است و اثرات متنوعی از جمله کاهش التهاب، توقف پیشرفت بیماری و کاهش درد و تورم مفاصل دارد. این دارو به صورت خوراکی مصرف می ‌شود و در ترکیب با سایر داروها مانند هیدروکسی کلروکین یا سولفاسالازین نیز به کار می رود.

   

2. لفلونوماید: لفلونوماید نیز یکی دیگر از داروی آرتریت روماتوئید در دسته ای داروهای ضد روماتیسمی سنتی است. این دارو با مهار تولید سلول‌ های المنتیس مهاجر در بدن، به کاهش التهابات و تخریب مفاصل می‌ پردازد. این دارو به صورت خوراکی تجویز می‌ شود و معمولاً به تنهایی یا در ترکیب با دیگر DMARDها مصرف می شود.
3. هیدروکسی کلروکین: هیدروکسی کلروکین یکی دیگر از داروهای ضد روماتیسمی سنتی است که در درمان آرتریت روماتوئید استفاده می شود. این دارو با تأثیر بر مهار فعالیت التهابی و افزایش عملکرد مفاصل توسط پزشک یا داروساز تجویز می شود. این دارو به صورت خوراکی مصرف می ‌شود و ممکن است به تنهایی یا در ترکیب با دیگر داروها تجویز شود.
4. سولفاسالازین: سولفاسالازین یک DMARD دیگر است که در کاهش التهابات و تخریب مفاصل مؤثر است. این دارو به صورت خوراکی در ترکیب با دیگر داروها تجویز می شود.

2. DMARD های هدفمند

داروهای ضد روماتیسمی های هدفمند، گروهی از داروهای مؤثر و پیشرفته برای درمان آرتریت روماتوئید هستند. این داروها به ‌صورت هدفمند در سیستم ایمنی بدن عمل می ‌کنند تا فرآیندهای التهابی مرتبط با آرتریت روماتوئید را مهار کنند. این دسته از داروها نقش مهمی در مدیریت بیماری آرتریت دارند و برای بیمارانی که به DMARDهای سنتی پاسخ نداده ‌اند یا تحمل آنها را ندارند، یک گزینه مناسب هستند.

1. باریسیتینیب: باریسیتینیب یک داروی آرتریت روماتوئید است که به عنوان ضد روماتیسمی هدفمند به مهار آنزیم ‌های Janus kinase (JAK) درون سلول ‌ها می ‌پردازد. این آنزیم ‌ها در فرآیندهای التهابی و تخریب مفاصل نقش دارند. با کاهش فعالیت جانوس کیناز، باریسیتینیب به بهبود علائم آرتریت روماتوئید، افزایش عملکرد مفاصل و تسکین درد کمک می ‌کند.
2. توفاسیتینیب : توفاسیتینیب نیز یک مهارکننده JAK است که در کنترل عوارض آرتریت روماتوئید مؤثر است. این دارو به تقویت عملکرد مفاصل و کاهش نیاز به داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی کمک می ‌کند. توفاسیتینیب به ‌طور معمول به صورت خوراکی و در برخی موارد با DMARDهای سنتی مصرف می شود.
3. آپاداسیتینیب: آپاداسیتینیب یک داروی آرتریت روماتئید و مهارکننده آنزیم جانوسکیناز دیگر است. این دارو به تغییرات مثبت در فعالیت مفاصل و بهبود کیفیت زندگی بیماران کمک می ‌کند. با کاهش استفاده از استروئیدها و داروهای ضدالتهاب غیر استروئیدی، آپاداسیتینیب به تاخیر ایجاد مشکلات جانبی مرتبط با این داروها می ‌پردازد.

DMARD های هدفمند با تأثیر مستقیم در سیستم ایمنی بدن، باعث کنترل بهتر آرتریت روماتوئید می شوند. با این حال، مصرف این داروها نیازمند نظارت دقیق داروساز و ارزیابی منظم اثربخشی و عوارض جانبی است.

3. DMARD های بیولوژیکی

ضد روماتیسمی های بیولوژیکی، گروهی از داروهای پیشرفته هستند که از منابع زنده مانند سلول ‌های حیوانی یا میکروارگانیسم‌ ها به‌ دست می ‌آیند. این داروها به صورت هدفمند در سیستم ایمنی بدن مداخله کرده و عمدتاً به مهار عوامل التهابی موثر در آرتریت روماتوئید می ‌پردازند.

1. اینفلیکسیماب: اینفلیکسیماب یک آنتی‌ تومور نکروز فاکتور-آلفا (anti-TNF-α) است که به مهار این فاکتور در فرآیندهای التهابی مرتبط با آرتریت روماتوئید می ‌پردازد. این دارو عمدتا به صورت تزریق توسط داروساز تجویز می ‌شود و به مهار علائم آرتریت روماتوئید، بهبود عملکرد مفاصل و کاهش تخریب مفاصل کمک می کند.
2. ادالیموماب: ادالیموماب نیز یک anti-TNF-α است که به مهار اثرات مخرب این فاکتور در بدن می ‌پردازد. این داروی آرتریت روماتوئید به صورت تزریق تجویز می‌ شود و برای بهبود علائم آرتریت روماتوئید، کاهش درد و تورم مفاصل و افزایش کیفیت زندگی بیماران مؤثر است.
3. توسیلیزوماب: توسیلیزوماب یک آنتی ‌انترلوکین-6 (anti-IL-6) است که به مهار اثرات این انترلوکین مهم در نقش آرتریت روماتوئید می ‌پردازد. این دارو به صورت تزریقی مصرف می‌ شود و به کاهش علائم آرتریت روماتوئید و بهبود وضعیت مفاصل کمک می ‌کند.
4. گلوکوپیتید: گلوکوپیتید یکی از anti-TNF-αها است که باعث مهار این فاکتور درمانی می شود. این دارو به صورت تزریقی مصرف می ‌شود و به بهبود علائم آرتریت روماتوئید و حفظ عملکرد مفاصل کمک می‌ کند.

DMARD های بیولوژیکی به عنوان گزینه‌ های پیشرفته در درمان آرتریت روماتوئید تلقی می ‌شوند. این دارو برای بیمارانی که به داروهای سنتی و هدفمند پاسخ نداده ‌اند یا تحمل نکرده ‌اند، یک گزینه موثر و مناسب فراهم هستند.

جمع بندی

در این مقاله از سری مقالات دکتر کاغذی به داروی آرتریت روماتوئید برای کاهش درد و درمان پرداختیم. درمان آرتریت روماتوئید از داروهای متنوعی از جمله داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی، کرتیکواستروئیدها DMARD  ها و DMARDهای بیولوژیکی تشکیل شده است. این داروها با مهار التهابات و عوارض بیماری، باعث جلوگیری از تخریب مفاصل می‌ شوند. اما مصرف هر کدام از آنها نیازمند مشاوره دارویی از فردی متخصص مانند پزشک داروساز است. در واقع داروساز با توجه به شرایط و شدت بیماری به شما داروی مناسب را تجویز و نوع مصرف را مشخص می کند.