داروی ضد حساسیت؛ معرفی 7 داروی برتر + عوارض جانبی و تداخل دارویی

داروی ضد حساسیت و خارش، یکی از مهمترین ترکیبات دارویی در حوزه سلامت است که به کنترل علائم و علل حساسیت‌ و خارش کمک می‌کند. این داروها با کاهش پاسخ‌ های آنافیلاکسی، کاهش ترشح هیستامین و تأثیرات ضد التهابی، خارش و تورم را بهبود می‌بخشند. از طرفی باعث افزایش راحتی و کیفیت زندگی افراد مبتلا به آلرژی‌ها می‌شوند.

داروهای ضد حساسیت و خارش، معمولاً با روش‌های مختلفی مانند آنتی‌هیستامین‌ها، کورتیکواستروئیدها، مواد ضد‌التهابی و آنتی‌ایمون‌ها تولید می‌شوند. استفاده از این داروها باید تحت نظر داروساز متخصص باشد و مصرف خودسرانه این داروها به هیچ عنوان توصیه نمی شود؛ زیرا مصرف خودسرانه می تواند عوارض حانبی خطرناکی به همراه داشته باشد. در ادامه این مقاله از سری مقالات دکتر کاغذی، به بررسی و معرفی 7 داروی برتر ضد حساسیت و خارش میپردازیم.

آنتی هیستامین

یکی از اصلی ترین داروی ضد حساسیت آنتی هیستامین است.‌ در واقع آنتی هیستامین ها به دو دسته H1 و H2 تقسیم می‌شوند. آنتی هیستامین‌ H1 بیشتر در کنترل علائمی مانند خارش، تورم، انسداد بینی و تعریق موثر است. در حالی که آنتی هیستامین‌ H2 در درمان زخم معده کاربرد دارد.

علائمی که می‌توانند با مصرف آنتی‌هیستامین‌ها کاهش یابند شامل احتقان بینی، آبریزش چشم‌ها، انسداد راه‌های تنفسی و تحریک پوست است. با این حال باید دقت کنید که ممکن است عوارض جانبی خفیفی مانند خشکی دهان یا سرگیجه ناشی از مصرف آنتی‌هیستامین رخ دهد.

در واقع استفاده از آنتی هیستامین‌ها ممکن است با عوارض جانبی مانند خواب آلودگی، خشکی دهان و سردرد همراه باشد. بنابراین توصیه می‌شود قبل از استفاده از این داروها با داروساز خود مشورت کنید تا داروی مناسب با توجه به وضعیت سلامتی و علائم شما تجویز شود.

کورتیکواستروئیدها

مورد بعدی داروی ضد حساسیت کورتیکواستروئیدها (Corticosteroids) یا استروئیدهای گلوکوکورتیکوئید هستند. این داروها برای کنترل التهاب و علائم حساسیت مانند آلرژی، آسم، ایزولاسیون‌ و طیف وسیعی از بیماری‌های التهابی به کار می‌روند.

کورتیکواستروئیدها به دو گروه تقسیم می شوند؛ گلوکوکورتیکوئیدها که تأثیری ضد التهابی دارند و مینرالوکورتیکوئیدها که تأثیری روی مواد و الکترولیت‌ها می گزارند. برخی از داروهای ضد حساسیت کورتیکواستروئید شامل پردنیزون، بتامتازون، فلوتیکازون و بودسونید است.

استفاده از این داروها باید تحت نظر داروساز باشد؛ زیرا دوزهای بالا و مدت زمان طولانی مصرف ممکن است عوارض جانبی از جمله کاهش سیستم ایمنی، آسیب به استخوان‌ها و اختلال در ترشح هورمون‌های غده‌های آدرنال داشته باشد.

داروهای ضد حساسیت و خارش کورتیکواستروئید برای درمان شرایطی مانند آسم، حساسیت‌های ناشی از آلرژی، التهاب مفاصل، بیماری‌های پوستی مانند اگزما و پسوریازیس، علایم التهابی ناشی از برخی عفونت‌ها و اختلالات ایمنی استفاده می‌شوند.

سیتریزین

سیتریزین یکی از بهترین داروی ضد حساسیت است که برای کنترل علائم ناشی از حساسیت‌هایی نسبت به گرده گیاهان، پره‌ها، غبار، اشکال مختلف آلرژیک و عوامل مشابه استفاده می‌شود. این دارو از خانواده آنتی هیستامین‌های دوم (سیکلوپنتان‌ها) است که عمدتاً به عنوان آنتاگونیست گیرنده H1 عمل می‌کند و علائم ناشی از تاریکی‌ها، خارش، عطسه، گریه و اشکال مرتبط با آلرژی را کاهش می‌دهد.

این داروی ضد حساسیت در اکثر کشورها با نام‌های تجاری مختلف مانند زیرتک، زیترکس و الریتکا موجود است. توصیه معمول برای مصرف آن، مصرف یک بار در روز است. اما تجویز و دوز مناسب را داروساز با توجه به شرایط فرد تشخیص می دهد.

سیتریزین برای کنترل و مدیریت علائم بسیاری از حساسیت‌ها و آلرژی‌ها استفاده می‌شود. موارد استفاده اصلی آن شامل موارد زیر است:

• آلرژی‌های گرده گیاهان: کاهش علائمی مانند انفلوانزا، آبریزش بینی، سردرد و خارش ناشی از حساسیت به گرده‌های گیاهان.
• آلرژی‌های پره‌ها و حشرات: کنترل تورم و خارش پوست، سوزش چشم‌ها و سایر علائم ناشی از تماس با پره‌ها و حشرات مانند کنه‌ها و زنبورها.
• حساسیت‌های غذایی: کاهش علائم ناشی از حساسیت به مواد غذایی مانند نیشکر، سویا، گندم و غیره.
• حساسیت‌های دارویی: کمک به کنترل علائم ناشی از حساسیت به داروهای مختلف مانند پنی‌سیلین، آسپرین و سایر داروها.
• حساسیت‌های ناشی از عوامل محیطی: کاهش علائم ناشی از تماس با غبار، مواد شوینده، دود و سایر عوامل محیطی آلرژنیک.
• آلرژی‌های ناشی از حیوانات: کنترل علائم ناشی از تماس با پوست، موها و ترشحات حیوانات خانگی مانند گربه‌ها و سگ‌ها.

  

تلفست

تلفیست یک داروی ضد حساسیت پوست است که برای علائم مرتبط با آلرژی‌ها درمانی موثر به شمار می آید. این دارو از خانواده آنتی‌هیستامین‌ها بوده و برای کنترل ترشحات مخاط، عطسه، خارش، قرمزی چشم‌ها و بینی و سایر علائم آلرژیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.

تلفیست عمدتاً برای درمان آلرژی‌های نیمه‌ شدید تا شدید از جمله آلرژی های موسمی، آلرژی های دودی، آلرژی های غذایی و آلرژی های پوستی تجویز می شود. با این موارد در ادامه بیشتر آشنا می شویم:

• آلرژی‌های موسمی: تلفیست می‌تواند در کنترل علائم آلرژی موسمی مانند آلرژی گرده گیاهان، آلرژی به سرما و آلرژی به گرد و غبار موثر باشد.
• آلرژی‌های دودی و غباری: تلفیست به عنوان داروی ضد حساسیت برای کاهش تهوع، افتادگی ناشی از آلرژی‌های دودی و غباری مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• آلرژی‌های غذایی: در برخی افراد ممکن است آلرژی نسبت به مواد غذایی مختلف ایجاد شود و تلفیست به تسکین این علائم کمک می کند.
• آلرژی‌های پوستی: این دارو می‌تواند در درمان خارش و قرمزی پوست مرتبط با آلرژی‌های پوستی مفید باشد.

توجه داشته باشید که پیش از مصرف تلفیست یا هر دارو دیگر، با یک داروساز متخصص مشورت کنید و مطمئن شوید که این دارو برای شما مناسب است.

بانوفن

داروی ضد حساسیت بانوفن معمولاً به عنوان ضد حساسیت و ضد التهاب استفاده می‌شود. این دارو اغلب برای کاهش علائم حساسیت‌های ناشی از آلرژی‌ها مانند آبریزش بینی، عطسه، خارش و تورم مورد استفاده قرار می‌گیرد.

با این حال، ممکن است برخی از افراد به بانوفن حساسیت داشته باشند و علائم جانبی ناخواسته مانند خواب آلودگی و خشکی دهان را تجربه کنند. قبل از استفاده از این دارو، بهتر است با دارساز مشورت کنید؛ زیرا یک داروساز متخصص و با تجربه با توجه به دانش خود در رابطه با داروها می تواند شما را راهنمایی کند.

داروی ضد حساسیت بانوفن، به عنوان یک ضد هیستامین، در کنترل و کاهش علائم حساسیت‌های ناشی از آلرژی‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. موارد استفاده اصلی این دارو شامل:

• آلرژی‌های ناشی از آلرژن‌های محیطی: بانوفن می‌تواند در کاهش علائم آلرژی‌های ناشی از آلرژن‌های هوا، گرد و غبار، گیاهان، مواد غذایی و حیوانات مفید باشد.
• آبریزش بینی: استفاده از بانوفن می‌تواند در کنترل آبریزش بینی یا عطسه‌های مکرر مرتبط با رینیت آلرژیک (آلرژی بینی) مفید باشد.
• حساسیت پوستی: بانوفن ممکن است در مواردی از حساسیت پوستی همچون تورم، خارش، و قرمزی پوست مؤثر باشد.
• اگزما: در برخی از موارد اگزما یا التهابات پوستی مرتبط با آلرژی‌ها، استفاده از این دارو به تسکین علائم کمک می‌کند.

* توجه داشته باشید که بانوفن تنها علائم حساسیت را مدیریت می‌کند و علت اصلی حساسیت را درمان نمی‌کند.

تریامسینولون

تریامسینولون اثرات ضد التهابی، ضد‌عفونی و ضد حساسیتی دارد و در درمان بسیاری از بیماری‌ها از جمله آسم، آلرژی‌ها، دیابت نوع ۲، برونشیت مزمن و آرتریت روماتوئید به کار می‌رود.

از جمله عوارض جانبی تریامسینولون می‌توان به افزایش وزن، سرگیجه، نقص بینایی، کبودی و ضعف عضلات اشاره کرد. با این حال، عوارض جانبی شدید به‌صورت نادر رخ می‌دهند.

پیش از مصرف این دارو، توصیه می‌شود که با یک داروساز متخصص مشورت کنید تا دوز و زمان مصرف با توجه به شرایط شما تجویز شود.

پماد حساسیت پوستی

پماد حساسیت پوستی یک داروی ضد حساسیت یا آرایشی است که به عنوان درمان کمکی برای کاهش علائم حساسیت پوست مورد استفاده قرار می‌گیرد. این پمادها معمولاً شامل مواد ضد التهاب، آرام‌بخش و تسکین‌دهنده هستند که می‌توانند خارش، قرمزی، تورم و سوزش پوست را کاهش دهند.

بیشتر پمادهای ضد حساسیت پوستی شامل مواد طبیعی مانند عصاره‌های گیاهی، آلوئه‌ورا، کالندولا، چای سبز و همچنین مواد شیمیایی مانند کورتیکواستروئیدها و آنتی‌هیستامین‌ها می‌شوند که با آنها آشنا شده ایم. این مواد می‌توانند راهکارهای مؤثری برای کاهش علائم حساسیت پوستی مثل درماتیت، آلرژی‌های ناشی از زنبور عسل، آفتاب‌سوختگی و آلرژی‌های مرتبط تماس با مواد مختلف باشند.

تداخل دارویی داروی ضد حساسیت با سایر دارو ها

تداخل دارویی بین داروی ضد حساسیت و خارش با سایر داروها می‌تواند مشکلات جدی ایجاد کند. برای جلوگیری از این مشکلات، باید اطلاعات دقیقی درباره تداخلات دارویی داشته باشید. داروسازان می توانند در این زمینه به شما کمک کنند. داروساز با توجه به علم خود درباره داروها می تواند تداخلات دارویی را تشخیص داده و راه کار مناسب را ارائه دهد. در زیر به برخی نمونه‌های تداخل داروی ضد حساسیت با دیگر داروها اشاره می‌کنیم:

• تداخل با داروهای ضد اضطراب: مصرف همزمان قرص‌ ضد حساسیت و خارش با داروهای ضد اضطراب ممکن است عوارض جانبی اضافی نظیر خواب آلودگی و کاهش تمرکز را افزایش دهد.
• تداخل با داروهای ضد افسردگی: ترکیب این دو نوع دارو ممکن است عوارض جانبی شدید‌تری را ایجاد کند و اثرات درمانی را کاهش دهد.
• تداخل با داروهای ضد هیستامین: استفاده همزمان از داروهای ضد حساسیت و خارش با داروهای ضد هیستامین ممکن است باعث افزایش خواب آلودگی و کاهش آگاهی شود.
• تداخل با داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی (NSAID): ترکیب این داروها ممکن است خطر بروز مشکلات معده و کلیه را افزایش دهد.
• تداخل با داروهای ضدکورتیکواستروئیدی: این ترکیب ممکن است عوارض جانبی از قبیل ضعف عضلات، تغییرات مزاج و افزایش وزن را افزایش دهد.

نتیجه گیری

در این مقاله از سری مقالات دکتر کاغذی به انواع داروی ضد حساسیت پرداختیم و عوارض تداخل دارویی آن ها را بررسی کردیم. داروهای ضد حساسیت به عنوان موادی شناخته می‌شوند که علائم حساسیت نظیر خارش، قرمزی و تورم را کاهش می‌دهند.

تاثیر این داروها بر روی کاهش خارش و علائم حساسیت به طور کلی مؤثر و از جمله درمان‌های اصلی آنها محسوب می‌شوند. با این حال، توصیه می‌شود قبل از مصرف هر دارو، با داروساز مشورت کنید تا داروی مناسب و متناسب با وضعیت شما تجویز شود و احتمال واکنش‌های ناخواسته و عوارض جانبی به حداقل برسد.